Hoe de zesjarige Max tot rust en bloei komt
Verhaal van een jeugdzorgwerker | 19 november 2022
Max is een jongetje van zes jaar dat snel overprikkeld is, veel en snel praat en niet luistert. Op school kan hij niet goed meekomen en wordt hij gepest. Moeder Daisy en haar partner Mark geven aan dat de zorg voor Max veel van hun vraagt. Max is overdag erg onrustig en claimend naar Daisy toe. Als het tijd is om naar bed te gaan, dan krijgen ze dit nauwelijks voor elkaar. Max blijft hun aandacht opeisen. Ik start de hulpverlening met onze ‘Kei’ methode: Kort en intensieve gezinsbehandeling op maat*.
Sceptische moeder
Daisy is in het begin eigenlijk sceptisch, dit geeft ze later bij mij aan. Gelukkig gaat dit snel over vertelt ze, omdat ze aanvoelde dat ik haar niet veroordeelde om het feit dat zij bij drie verschillende vaders een kind heeft. Ze geeft aan dat ze dit gevoel wel kreeg bij andere hulpverleners (er zijn er voor mij acht geweest). Hierdoor heeft Daisy eigenlijk weinig vertrouwen in hulpverlening. Maar ze lopen thuis zo tegen de problemen van Max aan, dat ze wel hulp móeten inschakelen. Het gaat niet meer.
Spraakwaterval
Als ik op huisbezoek kom dan krijg ik meteen een spraakwaterval over mij heen van Max. Ook kom ik er al snel achter dat hij het moeilijk vindt als dingen anders lopen. Als hij merkt dat hij de controle verliest of zijn zin niet krijgt, dan doet hij drammerig. Het is ook lastig voor Max als de overgang van de ene activiteit naar de andere activiteit te snel gaat. Max even van zijn telefoon afhalen, omdat hij moet gaan eten, gaat bijvoorbeeld niet. Hij heeft het nodig om hierop voorbereid te worden. Max heeft moeite met afstemmen. Ook als Daisy of Mark een grens aangeven, lijkt hij hier niet gevoelig voor en gaat hij door met datgene wat hij in zijn hoofd heeft. Hij klimt bijvoorbeeld op het aanrecht om dingen uit de bovenste kastjes te pakken. Daisy en Mark zitten niet altijd op een lijn wat betreft de opvoeding. Mark geeft hierbij aan, dat als hij Max alleen heeft, hij dan beter naar hem luistert. Daisy zegt dat dit niet waar is.
Nieuw evenwicht vinden door contact met vader
Max heeft in zijn jonge leven al veel meegemaakt. Tom, de vader van Max is op de achtergrond aanwezig in het leven van Max. Langzaam wordt er weer gedacht aan het opbouwen van het contact. Dit geeft ook spanningen. Zowel bij vader, moeder als bij Mark en Max. De vader is ook een schakel in het leven van Max. Een schakel die een tijdje niet heeft meegedraaid. Als deze schakel weer mee gaat draaien, is het gezin weer aan het zoeken naar nieuw evenwicht.
Op zoek naar plek waar hij tot bloei kan komen
Bij het starten van het Kei-traject, gaat het niet goed met Max op school. Max wordt gepest en kan niet meekomen met zijn klasgenootjes. Ook heeft hij woede-uitbarstingen. Max kan niet meer meedraaien in de klas en krijgt een plekje in de kamer van de intern begeleider van de school. Zij kan Max nog een klein beetje begeleiden, maar dit vraagt wel veel van de school. Zowel de school als de ouders zouden graag een andere leerplek voor Max vinden. Een plek waar hij meer tot bloei kan komen en waar ook rekening gehouden wordt met zijn speciale behoeften. Na observaties vanuit Orion (een zorgonderwijs combinatie van Cardea) kan Max hier een plekje krijgen.
Van start met de routinetrein
Om Daisy en Mark te ondersteunen bij het avondritueel is er, na een observatie, een start gemaakt met de routinetrein. Iedere wagon in de trein is weer een vakje dat geopend kan worden. Ook krijgen zij het advies om een slaaptrainer aan te schaffen, een lampje dat een andere kleur geeft bij nacht, dan bij dag. Daisy en Mark pakken de routine aan de hand van het treintje goed op en de slaaptrainer werkt ook goed voor Max. Dit zorgt ervoor dat Max weer uitgerust wakker wordt. Uiteindelijk is er ook voor gekozen om de slaapplek van Max te veranderen. Een rustigere slaapplek, helpt Max om zijn nachtrust te pakken.
Speciale opvang
Omdat Max weinig vriendjes heeft in de buurt en daardoor weinig kan oefenen met sociale contacten, en omdat Daisy en Mark oververmoeid zijn door de zorg voor Max, is ervoor gekozen om voor Max een plekje te zoeken bij een speciale opvang. Max vindt het hier erg leuk en doet het hier erg goed. Zo kunnen Daisy en Mark twee middagen in de week even bijtanken, zodat ze de opvoeding weer positief kunnen oppakken als Max weer thuis is.
Trots op een geslaagd traject
Er is veel gebeurd sinds we de hulpverlening startten. Daisy zegt vaak tegen mij; ‘Weet je eigenlijk, dat jij de eerste hulpverlener bent, die ik niet de deur heb gewezen. Jij was de eerste die echt naar mijn verhaal kon luisteren.’ Mijn hart maakt een dan een sprongetje van trots. Maar ik ben vooral trots op Daisy, Mark en Max. Zij hebben zo hard gewerkt, dat het Kei-traject kon slagen.
Deze blog werd geschreven door een gezinsbegeleider van Cardea. Omwille van de privacy zijn namen gefingeerd en enkele essentiële kenmerken aangepast.
Foto: ©Cardea ter illustratie. Dit zijn niet de hulpverlener en/of de kind(eren) uit het verhaal.