De rol van de pleegzorgbegeleider
Interview
Pleegzorgbegeleider Anneke en pleegouder Leyana vertellen wat een pleegzorgbegeleider kan betekenen voor een gezin. En hoe zij samenwerken om een goede en veilige plek te bieden aan pleegkind Latisha.

Leyana zorgt fulltime voor haar kleindochter Latisha. Het gaat nu goed met hen allebei, maar dat is niet altijd zo geweest. Anneke heeft vanaf het begin een belangrijke rol gehad als pleegzorgbegeleider.
Latisha was zeven maanden oud toen ze bij haar oma Leyana kwam wonen. Latisha’s moeder woonde in een tienerhuis en kon haar dochter geen stabiele situatie bieden. Het tienerhuis schakelde Anneke in. Zij zag meteen dat het pittig zou worden, doordat Leyana zelf ook een belast verleden heeft. Hiervoor heeft ze therapie gehad en het gaat nu goed met haar. Maar het blijft hard werken voor Leyana om dat zo te houden.
Vertrouwen in de opvoedrol
Anneke heeft groot vertrouwen in Leyana als opvoeder van Latisha. “Haar eerlijkheid is fantastisch. Ze is altijd bereid om aan zichzelf te werken. Als het minder goed zou gaan, weet ik dat ze aan de bel trekt. Ze staat open voor hulp en haar band met haar kleindochter is heel goed. Daardoor heb ik steeds de overtuiging gehad dat er voor Latisha geen betere plek is dan hier bij haar oma.”
Een luisterend oor
Doordat Anneke vanaf het begin van het pleegzorgtraject in 2016 betrokken is geweest, kent ze oma en haar kleindochter goed. In de afgelopen acht jaar hebben ze veel meegemaakt. Latisha was de eerste twee jaar op vrijwillige basis bij oma Leyana geplaatst. Tot haar moeder besloot dat ze dit niet meer wilde en Latisha zonder overleg meenam. In de twee jaar erna heeft Latisha op verschillende plekken gewoond bij andere familieleden en bij haar moeder. Dat ging niet goed en toen er een nieuwe plek werd gezocht, kwam oma weer in beeld, met toestemming van Latisha’s moeder.
Anneke bleef altijd nauw betrokken. Ook in de twee jaar dat Latisha bij haar moeder woonde. Leyana voelde zich vaak machteloos en haar oude trauma’s kwamen weer naar boven. Anneke bood in die tijd van nazorg vooral een luisterend oor. Leyana: “Dat hielp mij enorm. Ze weet precies wat er allemaal gebeurd is.”
Koffie drinken is ook belangrijk
Inmiddels is Latisha alweer vier jaar terug bij Leyana en als het goed is blijft ze daar ook. In het begin spraken Anneke en Leyana elkaar wekelijks, inmiddels nog zeker elke drie weken. Anneke: “We hebben niet alleen contact als ze het moeilijk heeft, maar ook als het goed gaat. Leyana doet de opvoeding alleen, waardoor het fijn is om te sparren. En soms is gewoon koffie drinken en lachen ook belangrijk om weer door te gaan. Af en toe kom ik met opvoedtips. Die pakt zij heel goed op.”
Voet aan de grond
Als pleegzorgbegeleider doet Anneke nog meer. Ze sluit regelmatig aan bij gesprekken met school of de gemeente. Anneke: “Soms lukt het me om meer voor elkaar te krijgen, omdat ik als hulpverlener eerder voet aan de grond krijg. Zo heb ik contact met de gemeente voor een tandemfiets en met een sportfonds om zwemles te regelen.” Anneke regelde hulp in de vorm van (spel)therapie en een Sociaal Medische Indicatie waarmee Leyana kinderopvang kon krijgen.
De boodschapper zijn
Leyana: “Anneke biedt mij ook steun. Als ik weleens onzeker ben, kan ze mij geruststellen.” Anneke: “Pleegouders hebben vaak het gevoel dat ze een tien moeten zijn. Terwijl alle ouders weleens wat onhandigs doen of zeggen. Dan ben je niet meteen een slechte opvoeder.” Verder helpt Anneke met het bedenken van praktische oplossingen en bemiddelt ze bij gesprekken met de familie. Leyana: “Soms zegt Anneke: ‘Laat mij maar de boodschapper zijn.’ Bijvoorbeeld als we willen vertellen dat de bezoekregelingen voortaan alleen nog in het weekend en op vaste tijden zijn. Op die momenten ben ik haar zo dankbaar.”
Om privacyredenen is de naam van pleegkind Latisha fictief.
Op de foto's: Pleegzorgbegeleider Anneke (l) en pleegmoeder en oma Leyana (r)
Fotografie door: www.teundeleedefotografie.com