Hoe ik gezinshuisouder werd (1)

‘Goede en mooie momenten wisselen zich af met moeilijke, verdrietige en uitdagende perioden.’ Onlangs waren mijn man en ik 25 jaar getrouwd. Met familie en vrienden haalden we herinneringen op en bekeken we oude foto’s. Echt zo’n moment waarop je terugkijkt op wat er de afgelopen 25 jaar allemaal is gebeurd. Waar je ook heel goed de lijnen kunt zien van waar we nu staan als gezinshuisouders.

Als tiener was ik er van overtuigd dat ik wilde werken met mensen, werken in de zorg. Zorg voor mensen met een beperking of tropenarts worden. Maar ook droomde ik toen al over zorgen voor niet eigen kinderen. Bij de start van onze relatie spraken we die mogelijkheid ook naar elkaar uit. Ik koos uiteindelijk voor de studie orthopedagogiek, een opleiding waar ik nu als gezinshuishouder nog steeds veel aan heb.

Van opvang naar pleegzorg
We kregen samen vier kinderen en informeel vingen we af en toe kinderen op van kennissen en vrienden als dit nodig was. Ons enthousiasme voor pleegzorg bleef en dus woonden we een informatieavond bij. Toen kwam er een jongen voor vakantie- en weekendpleegzorg. En na het volgen van een cursus volgde al snel de vraag voor opvang van een jongetje van drie jaar met flinke problematiek. Het was de start van een periode vol uitdagingen. Zoeken naar een passende school, gesprekken met opvang en scholen. Nooit eerder zag ik zo vaak een school van binnen.

Alweer vijf jaar een gezinshuis
In onze zoektocht stuitten we op Cardea en de vacature voor gezinshuisouder. Al langer speelden we met het idee om iets te beginnen om kinderen op te vangen. We hadden zelfs al onze buren gevraagd om ons te informeren als ze hun huis zouden willen verkopen. Tegelijk met het ontdekken van de vacature kwam het bericht dat het huis van de buren daadwerkelijk te koop kwam. Het balletje rolde toen wel heel snel. Voor we het wisten was ons gezinshuis een feit. Inmiddels is dat ook alweer vijf jaar geleden.

Stabiele basis voor kinderen
Er wonen nu vier gezinshuiskinderen in ons huis en drie van onze eigen kinderen wonen inmiddels op zichzelf. Het voelt soms alsof we een tweede gezin gestart zijn. We beloofden elkaar bij ons trouwen om er te zijn voor elkaar in goede en slechte tijden. En dat is nu ook de basis voor ons gezinshuis. Goede en mooie momenten wisselen zich af met moeilijke, verdrietige en uitdagende perioden. Wij gaan door en hopen zo een stabiele basis te zijn voor de kinderen die op ons pad komen!

Deze blog werd geschreven door gezinshuisouder Ingrid. Omwille van de privacy zijn de namen gefingeerd en enkele essentiële kenmerken aangepast.

Foto: ©Cardea ter illustratie. Dit zijn niet de hulpverlener en/of de kind(eren) uit het verhaal.